Vlindersjaal en karaoke?!

Ik ben precies op tijd weer terug. Moe, ontspannen, gelukkig. En ik heb me zeker vermaakt. Dit weekend ben ik in Düsseldorf geweest, waar ik na lange tijd mijn goede vriend Dominik weer zag. Normaal gesproken brengen we Oud & Nieuw met elkaar door, maar dat ging dit jaar niet lukken. Ik reisde gezellig en lekker comfortabel met de trein, zodat mijn hoofd helemaal leeg was om na te denken en het tijdschrift te lezen dat ik als leesvoer had gekocht op het Centraal Station van Hamburg. En zodat ik lekker weg kon dromen...

Wat kan ik zeggen? Ik val na een tijdje reizen gewoon bijna altijd in slaap. Hebben jullie dat ook? Mijn vriendin Anja is er ook zo eentje, ik grap altijd dat ze zelfs rechtopstaand in slaap kan vallen :-).

Mijn innerlijke droomfabriek was op de terugweg van Düsseldorf zo hard aan het werk, dat ik me er niet tegen verzetten kon.

Ik dommel in. In mijn droom zit ik op de passagiersstoel van een enorme taxi, en blijkbaar heb ik de grappigste chauffeur ter wereld. Hij straalt een plezier uit dat ik niet in woorden kan vatten, zeer aanstekelijk. Ik ben direct net zo vrolijk als hij.

Hello,

it’s me

I was wondering if after all these years

you’d like to meet,

to go over

everything

(uit Hello, Adele).

We praten, we lachen. We discussiëren, wisselen ideeën uit. En we zingen. En zingen. Alsof we de sterren zijn op een groot podium. Meerstemmig vullen we elkaar aan, de een ondersteunt de stem van de ander, en we vallen zo van het ene lied in het andere. Dolle pret, de hele rit lang. De blik van James, mijn chauffeur, valt in de loop van de rit op mijn nieuwe sjaal. "Ik hou van vlinders", zegt hij. "Ze zijn voor mij hét symbool van de lente en zomer." En "Weet je wat een vlinder kan veroorzaken?" vraagt hij mij. Zijn stem wordt iets luider, bijna nadrukkelijk opdringerig. Of ik hem eindelijk mijn treinkaartje kan laten zien. Hij tikt me daarbij meerdere keren op de schouder. Op dit moment word ik wakker, de zo echt lijkende droom is helaas veel te vroeg beëindigd, en ik merk dat het niet mijn grappige chauffeur is, maar de conducteur aan mijn zijde, die me verrast, maar zeer geamuseerd aankijkt. Oh, als ik maar niet heb meegezongen! hoop ik in stilte, en ik merk hoe ik daar zelf om moet grijnzen. Op mijn tablet, die nog altijd op mijn schoot ligt, zie ik wat ik net gedroomd heb.

Ik probeer weer wakker te worden en kijk om me heen. Allereerst valt het me op dat ik de Street One-sjaal met de vlinders in het echt ook draag... Ik kruip gelukzalig nog even diep weg in mijn stoel en ben blij met het feit dat ik deze sjaal heb besteld. James vond hem immers ook zo leuk. Bij die gedachte heb ik een binnenpretje, en besluit ik dat ik me vandaag op mijn Persoonlijke Dag van de Sjaal in elk geval met een taxi van het station naar huis moet laten brengen. Een James komt immers zelden alleen, je weet maar nooit...

Beste lezers, hier nog twee ultieme tips om het weekend mee te eindigen: bekijk in elk geval de volgende link, waarin Adele instapt bij James Corden in de karaoketaxi > VIDEO <

En wie de vlindersjaal direct wil bestellen – u vindt hem in de onlineshop.

Ik wens jullie een ontspannen en misschien wel heel gezellige taxi-avond. Zing uit volle borst mee, dat vindt James leuk.

En ik kijk nu al uit naar aankomende zondag – als we elkaar weer spreken. Jullie hopelijk ook!
Jess